image description

2017 Alle rechten voorbehouden door © Harry van Hest

Blogartikel

48 co - REDDINGSPLAN VOOR DE ANTWERPSE ZOO of hoe IK (EINDELIJK) EEN PERSKAART KREEG

IK BEN ZELFS GEEN ‘JOURNALIST’


Dit is gênant!

De stilte is oorverdovend hier in de trouwzaal van het Antwerpse stadhuis, waar de burgemeester net de vraag heeft gesteld.

Zelf durf ik bijna niet ademen en het is slechts met de nodige schroom dat ik durf kijken naar de heren naast mij op de historische bank.

Dat zijn dan ook allemaal topjournalisten van de grote belangrijke kranten. Geen ‘soiristen’ die na een dagtaak bv als onderwijzer een toneelstuk of een kunstgalerij bezoeken voor een of andere rubriek achteraan in de krant.

Neen dit zijn allemaal dé journalisten die het verschil maken op politiek, economisch en cultureel vlak.

Zelf zit ik hier dus eigenlijk niet op mijn plaats.


Want ik ben zelfs geen ‘journalist’.

Dat wil zeggen, tegen mijn vrienden en kennissen durf ik wel eens erg stoutmoedig zeggen ‘ik ben redacteur’. Maar eigenlijk werk ik gewoon voor het advertentieblad ‘E3 Groot Antwerpen’ (later Streekkrant), waar ik helemaal op mijn eentje de hele promotiedienst uitmaak.

Eigenlijk zit ik hier zelfs zonder ook maar enige garantie dat ik iets zal mogen publiceren in onze krant.

Dat ik hier ben heeft vooral te maken met het feit dat het ruim na de bureeluren is en dat het in het stadhuis te doen is. Want hier ben ik nog nooit eerder geweest en als fan van het historische Antwerpen kon ik deze kans niet laten voorbijgaan.

Oh, en er is nog een reden!

Karel Reinehr heeft mij uitgenodigd en hij is de initiator van deze persconferentie en projectvoorstelling.

Karel heb ik leren kennen via de eerste ‘promotie’ die ik ooit organiseerde voor ons reclameblad. Een actie waarbij ik al de winkelverenigingen van Antwerpen-stad contacteerde en hen voorstelde om deel te nemen aan onze ‘geranium-actie’.

Karel heeft twee ijssalons, of zoals wij dat hier zeggen ‘crèmeries’, in ’t Stad’. Een in de Offerandestraat en één in de Nationalestraat en zit vanwege zijn geëngageerde natuur in de beide winkeliersbesturen.


’t Gaat maar ‘zo zo’ met de ZOO

Die geëngageerde natuur van Karel brengt ons ook hier vandaag weer samen in dit plechtige decor.

Het gaat namelijk niet goed met de ZOO van Antwerpen, erger nog de dierentuin is bijna failliet.

Karel zijn Sinjorenbloed is daarom beginnen borrelen en hij kon dit niet zomaar laten gebeuren dus is hij een actie gestart om de ZOO te redden.

Die actie bestaat erin dat iedereen die echt begaan is met de ZOO voor 1000 Bfr. een prachtige Litho kan kopen van Alfred Ost die bekend staat voor de sterke manier waarop hij het Brabantse trekpaard, in havenstad Antwerpen ook wel het ‘natiepaard’ genoemd, kon tekenen.  (1000 Bfr = 25 Euro = + 1/10 van mijn maandloon toen) (FOTO)

Om die actie te lanceren heeft Karel samen met burgemeester Mathilde Schroyens niet alleen de beau monde van Antwerpen, maar ook zowat de voltallige pers uitgenodigd op dit avondlijke evenement in het stadhuis.

De reden dat er dan ook zulke belangrijke afvaardiging van persmensen aanwezig is, heeft te maken met de mysterieuze vermelding in de uitnodiging, dat zowel de burgemeester als de ZOO een bijzonder verzoek zullen bekendmaken aan de pers. En dat is nu net gebeurd.

Vandaar dat de huidige stilte zo zwaar weegt en nu zelfs echt gênant begint te worden omdat er geen reactie komt.


Bijzonder verzoek

De vraag die de burgemeester net de zaal heeft ingestuurd is namelijk: ‘Wie van de aanwezige kranten of tijdschriften, is er bereid om de coördinatie op zich te nemen van de stortingen en vooral, is dat medium ook bereid om wekelijks de lijst te publiceren van al de milde sponsors die bereid zijn om zo’n litho aan te kopen, zodat iedereen kan zien hoe deze sponsoractie evolueert ?’.

En ondanks het feit dat elk persmedium van enig belang in het Antwerpse aanwezig is, komt er geen enkele reactie.

Uiteraard is de vraag ook niet evident. Men weet tenslotte niet wat voor een vloedgolf er zou kunnen volgen na deze oproep. Administratief zou het best wel eens een hoop werk kunnen worden en uiteraard ook de verantwoordelijkheid om de daaruit voort komende gelden te beheren zou wel eens overweldigend kunnen zijn.

Omdat er niemand reageert, ook niet na het herhalen van de vraag door Karel, terwijl ‘Mathilleke’ zoals wij ze wel eens liefdevol noemen in Antwerpen, met haar briefje van 1000 in de hand klaar zit om de eerste tekening te kopen, neem ik een beslissing die mijn carrière of zelfs mijn leven misschien helemaal zou kunnen ondersteboven gooien.

Ik sta recht in mijn brave donkerblauwe pak met donkere das en zeg zo luid als dat hier past, dat E3 Groot Antwerpen met plezier deze taak op zich zal nemen.

Er gaat een zucht van verlichting door de zaal en de burgemeester komt naar mij en overhandigt in een vuurzee van fotografen, haar bankbiljet voor de eerste Karel Ost tekening.

Als de storm geluwd is en ik diverse complimenten heb gekregen van de collega’s persmensen voor mijn initiatief, komt bij mij de bezorgdheid. Wat zal mijn baas er van vinden? Gaan we het kunnen managen? Kost deze beslissing mijn baan (die ik écht wel nodig heb om mijn huisje onder de kathedraal verder af te betalen)?
Ik zal vannacht allicht weinig slapen!


Epiloog:

Het werd een succes!

De dag nadien stond in alle collega-media het verhaal van de ZOO en de Alfred Ost-tekening, maar dus ook telkens met de vermelding dat men enkel bij de Streekkrant terecht kon om de tekening te bekomen en om de lijst met namen te bekijken.

De eerstvolgende editie van onze krant publiceerde zelfs op de frontpagina een foto van mijzelf met een van de eerste ‘sponsers’ en hun 1000 Bfr (FOTO) . Ik voelde me gelijk ‘wereldberoemd’.

Mooie extra was dat vanaf dat moment ik ook in de (Antwerpse) persmiddens au sérieux werd genomen en vanaf dan telkens hartelijk werd welkom geheten door de ‘grote jongens’. Ik had die avond op het stadhuis dan ook op een bepaalde manier voor elk van hen de hete aardappel uit het vuur gehaald.

Mijn directeur, Jean François Cleeren (FOTO), die ik eeuwig dankbaar zal blijven voor zijn steun in deze maar ook andere situaties, moedigde het initiatief dat ik genomen had dan ook aan en zou mij vanaf dan meer en meer redactionele verantwoordelijkheid geven.
Dat ene zinnetje in die muisstille trouwzaal werd voor mij dus écht wel het begin van mijn journalistieke carrière!

Jammer genoeg had ik toen nog nooit van de Vlaamse Journalisten Vereniging  ‘Het VJV’ gehoord. Hoe trots zou ik anders geweest zijn op mijn lidkaart met de vermelding ‘journalist’!

Nu zijn wij vele jaren later en heb ik al lang mijn perskaart.
Dat helpt mij om vrije toegang te krijgen bij bv zowel beurzen als musea en/of andere events. Weliswaar zonder er misbruik van te maken en enkel als ik ook een journalistieke bijdrage voor kan leveren. En laat dat nu net zijn wat ik graag doe! ;-) 

Perskaart ook iets voor jou ? 

Ook ambitie om te starten of om door te groeien als échte journalist, niet alleen met geschreven artikels maar ook met bv je BLOG of je VLOG!?! Dat kan. Via de Vlaamse Journalisten Vereniging (VJV) kan ook jij een perskaart bekomen.
Bij de foto's bij dit artikel vind je al wat extra informatie en/of als je een eenvoudig mailtje stuurt naar harry@harpo.be breng ik je in contact met het VJV)

Foto Stadhuis 'Harry ontvangt eerste sponsering' => André Lambrechts 

Zie verder: https://www.gastspreker-harry.be/nl/gastspreker/topic-31042/Journalist/ 

177 likes

Wenst u meer informatie?

Wenst u meer informatie omtrent de mogelijkheden voor uw evenement, of zoekt u een coach die uw communicatieve vaardigheden kan aanscherpen?
Dan kan u altijd vrijblijvend contact opnemen via volgende link: